----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|عشق|برای هر بهانه ای بهاست
میگویند: نگذار که عشق به عادت دوست داشتن تبدیل شود.. بگذار! یک وقتهایی اجازه بده همه چیز توی زندگی راه خودش را برود. مرثیه هایی که برای عادت و تکرار درآورده اند همه اش به درد همان شعرها و کتابها میخورد. عادت همیشه مثل کلاس هشت صبحِ چهارشنبه نیست که از روی ناچاری مجبور باشی بروی. عادت خیلی وقتها از ریشه ی امنیت می آید. بخش بزرگی از زندگیمان به عادتهایمان پرداخته ایم و هرچیزی که به عادت تبدیل شده، مارا وارد چرخه ی امنیتِ خوشحالی از داشتنش کرده است. همین مَثَل های |من جز سرجای خودم جایی خوابم نمیبره| و |هیچ جا خونه ی خود آدم نمیشه| از همین عادت آمده اند. همین عادتی که نفس عمیق میکشی و از امنیت و آرامش خانه و رختخوابت لذت میبری.
بگذارید |رابطه| به عادت دوست داشتن تبدیل شود. یک جایی تا پنج صبح حرف زدنهای زیر پنجره تمام میشود. یک جایی تپش قلب ها و سرخ شدن ها و به هیجان آمدن ها و مسیجهای دوستت دارم را سیو کردنها تمام میشود. بگذارید دوست داشتن عادتتان شود که اگر همه ی آن هیجانها و عاشق بودنها سرد شد، چهارچوب امنِ رابطه گرمتان کند.
امنیت! میدانی؟ کشورها برای همین کلمه ی به ظاهر ساده هزینه میدهند. جان میدهند. برای امنیت باید از خیلی چیزها گذشت و آن را زیر همان خاطره ی خوشِ تا نیمه شب حرف زدنهای زیر پنجره پنهان کرد! زندگی که همه اش گشتن و ذوق کردن و پریدن و هیجان زده بودن نیست. تسلیم عادت شدن یعنی من تو را دارم و میخواهم هشتاد سال با تو روزمرگی کنم! که عادت، اگر چه سخت و تکراری و ملال آور و تکان دهنده، اما سراسر آرامش است. مثل امنیت خانه. گرم.. گرم. برای امنیت باید بها داد.
و غیر از این بود که |عشق|برای هر بهانه ای بهاست؟
منبع: کافه پاراگراف - نازنین هاتفی
کلمات کلیدی: عشق برای هر بهانه ای بهاست ، دوست داشتن ، عادت دوست داشتن ، عشق ، رابطه ، امنیت ، ملال آور